Με αφορμή την πολύ ωραία έκδοση «Οι μικρές συνταγές», η οποία μόλις κυκλοφόρησε παρουσιάζοντάς μας σύγχρονες δημιουργίες από μικρούς σεφ, ο Δημήτρης Αντωνόπουλος σχολιάζει την passe νοοτροπία των παιδικών γεύσεων.
Μου την έσπαγε πολύ όταν τα παιδιά μου ήταν μικρά, που τα εστιατόρια δεν έβαζαν τίποτε άλλο στα παιδικά μενού παρά μπιφτέκια, σουβλάκια, πατάτες τηγανητές, κοτομπουκιές, πιτσάκια και σία. Τέτοια υποτίμηση των μελλοντικών τους πελατών ειλικρινά δεν την καταλαβαίνω. Δεν ισχυρίζομαι φυσικά ότι πρέπει να βάζεις ένα παιδί να φάει ένα θηριώδες T-Bone steak, ούτε να το ρίξεις στα σκληρά: πατσάς, κοκορέτσι και τα συναφή. Είναι όμως τραγικό να περιορίζεις τη διατροφή του τόσο πολύ – και από υγιεινής και από γαστρονομικής απόψεως. Να το θεωρείς εκ των προτέρων ανίκανο να καταλάβει τις γεύσεις των μεγάλων και να μην ανταποκρίνεσαι στο προφανές, δηλαδή ότι δεν υπάρχουν πιο φιλοπερίεργα πλάσματα από ό,τι τα παιδιά.
Γι’ αυτό ενθουσιάστηκα με τη σειρά πολύπτυχων «Οι μικρές συνταγές» των εκδόσεων Κόκκινο. Πρόκειται για μια ιδέα του γαλλικού οίκου Editions de l’Epure και δείχνει φωτογραφημένες πολύ όμορφα τις παρασκευές σπεσιαλιτέ από τα παιδιά, και μάλιστα με πολύ σύγχρονο τρόπο. Τι φαγητά; Από «σπαγκέτι» κολοκύθας, σαλάτα με σπανάκι, παντζάρι, καρύδια και μήλα μέχρι τάρτα λεμονιού και σουφλέ σοκολάτας. Η ψευτο-μπεμπέ αντιμετώπιση των παιδιών είναι κιτς. Ίσα ίσα που εμείς οι μεγάλοι πρέπει να τους κεντρίζουμε το ενδιαφέρον και να δημιουργούμε συνθήκες γευστικής και γαστρονομικής εκπαίδευσης που θα τα βοηθούν να έρθουν σε ουσιαστική επαφή με την τροφή.
Δεν νομίζω ότι θέλει ο οποιοσδήποτε να συμβεί στα παιδιά του αυτό που έχει καταγραφεί σε μια τυφλή γευσιγνωσία, όταν τους έδωσαν να μυρίσουν ένα πράσινο μήλο και αυτά απάντησαν ότι τους έχουν ανοίξει ένα μπουκάλι με σαμπουάν! Έχουμε υποχρέωση να διορθώσουμε τέτοιες διαστρεβλώσεις και μόνο με τη συστηματική, χαρούμενη γευστική εκπαίδευση μπορούμε να το καταφέρουμε. Τα πολύπτυχα αυτά είναι ό,τι πρέπει για μαγειρικά παιχνίδια στην κουζίνα του σπιτιού. Και δεν είναι τα μόνα. Ο Γιάννης Μπαξεβάνης, για παράδειγμα, έχει οργανώσει πολλές φορές στα εστιατόρια όπου δούλευε κυριακάτικα παιδικά μαγειρέματα και ίσως το κάνει και φέτος. Και δεν χρειάζεται να πούμε πόσο σημαντικό είναι μια τέτοια κίνηση να βρει μιμητές…
Γι’ αυτό ενθουσιάστηκα με τη σειρά πολύπτυχων «Οι μικρές συνταγές» των εκδόσεων Κόκκινο. Πρόκειται για μια ιδέα του γαλλικού οίκου Editions de l’Epure και δείχνει φωτογραφημένες πολύ όμορφα τις παρασκευές σπεσιαλιτέ από τα παιδιά, και μάλιστα με πολύ σύγχρονο τρόπο. Τι φαγητά; Από «σπαγκέτι» κολοκύθας, σαλάτα με σπανάκι, παντζάρι, καρύδια και μήλα μέχρι τάρτα λεμονιού και σουφλέ σοκολάτας. Η ψευτο-μπεμπέ αντιμετώπιση των παιδιών είναι κιτς. Ίσα ίσα που εμείς οι μεγάλοι πρέπει να τους κεντρίζουμε το ενδιαφέρον και να δημιουργούμε συνθήκες γευστικής και γαστρονομικής εκπαίδευσης που θα τα βοηθούν να έρθουν σε ουσιαστική επαφή με την τροφή.
Δεν νομίζω ότι θέλει ο οποιοσδήποτε να συμβεί στα παιδιά του αυτό που έχει καταγραφεί σε μια τυφλή γευσιγνωσία, όταν τους έδωσαν να μυρίσουν ένα πράσινο μήλο και αυτά απάντησαν ότι τους έχουν ανοίξει ένα μπουκάλι με σαμπουάν! Έχουμε υποχρέωση να διορθώσουμε τέτοιες διαστρεβλώσεις και μόνο με τη συστηματική, χαρούμενη γευστική εκπαίδευση μπορούμε να το καταφέρουμε. Τα πολύπτυχα αυτά είναι ό,τι πρέπει για μαγειρικά παιχνίδια στην κουζίνα του σπιτιού. Και δεν είναι τα μόνα. Ο Γιάννης Μπαξεβάνης, για παράδειγμα, έχει οργανώσει πολλές φορές στα εστιατόρια όπου δούλευε κυριακάτικα παιδικά μαγειρέματα και ίσως το κάνει και φέτος. Και δεν χρειάζεται να πούμε πόσο σημαντικό είναι μια τέτοια κίνηση να βρει μιμητές…
Δημήτρης Αντωνόπουλος dantonopoulos@athinorama.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου